Anlayacağın hepimiz çok mutluyuz, yaşama sevinciyle doluyuz……Demeyi çok isterdim.

         Ah güzel kardeşim! Ne yazık ki artık kalabalıktan sokakları göremiyorum.Sokaklarda telaşlı ve kaygı yığını insanlar oradan oraya koşuşturuyor.Moral değerlerimiz gün geçtikçe tükeniyor.Hemen herkesin gözlerindeki sevgi kaybolmuş.Selam yok, hal hatır sormak yok.Kimse yanındakinin gözyaşıyla ilgilenmiyor.Genç kuşak sanal alemde günü birlik yaşam tarzına ciddi bir şekilde sürükleniyor.Ve en kötüsü insanlar artık sorunlarını konuşarak çözemiyor.Sorun çözmenin yeni formülü kavga..Herkese ‘’benmerkezci’’ bir yaşam tarzı ve ‘’düşene bir tekme de sen vur ki kalkıp yoluna çıkmasın!’’ zihniyeti hakim.’’Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı vardır’’  veya ‘’ Komşu komşunun külüne muhtaçtır’’ gibi atasözlerimiz naftalin kokan ninniler olarak algılanmakta…

       Bense sevgili kardeşim korku ve kaygı içindeyim..Kızım taciz edilecek, oğlum bir suçlu tarafından yaralanacak kaygısıyla ve gençlerimizi bu suç batağına iten düzenin getirdiği acıyla kıvranmaktayım.Ama yine de umudumu yitirmiyor, hayallerimden vazgeçmiyorum.Beni hayata, şairin ‘’Güzel günler göreceğiz’’ dizesindeki umudu bağlıyor.

     Bana gene mektup yaz olur mu? Çünkü telefon ve internet mektubun yerini tutmuyor.Çünkü mektupla kendimi daha iyi anlatıyor, seni daha iyi anlıyorum.Her ne kadar şimdi cep mesajlarda ve e- postalarda çok modern ( mrb, slm, nbr?, ii sn?, ok.. gibi) şaheser  anlatımlar olsa da biz gene eski usul haberleşelim….
Cevabını bekliyorum canım kardeşim..Sevgi ve sağlıkla kal…                                                                                              Ablan