Bir milletin millet olma özelliklerinden biri de dildir. Dil kullanımı ve yazılımı da bir temsildir.
Okullarımızda, kurumlarımızda, isyerlerimizde, reklâmlarımızda, giyim kusamlarımızda, televizyonlarımızda duru bir türkçe kullanmak büyük önem arzetmektedir.
Bakıyoruz şöyle bir çevremize. Aslında yazı ve günlük kullanım alanında memleket zaten işgal edilmiş. Gençlerimizin konuşma ve yazışmalarına bakın. Giydiğimiz elbiselerdeki yazılara bakın. Tabelâlarımıza, menülerimize, yemek isimlerine bakın. Tabi bakmak var görmek var. O da ayrı bir yazı konusu.
Son günlerde yabancı tabela veya ilan panoları konusunda halkımızda haklı bir tepki söz konusu. Ama bu tepkinin sadece arapça tabelalar için olduğu müşahede ediyoruz. Bir yanlışlığa karşı isek , bütün versiyonlarına da karşı olmak lazım. Buradaki tepkilerin belli bir bölümünün malesef arapçaya gösterildiğini anlamaktayız. Halbuki asıl istila ve işgal ingizlizce, fransızca gibi dillerdeki reklam ve figürlerdir. Yani arapça yazılar gericilik işgal diye yaygara koparanlar malesef diğer diller için aynı tepkiyi koymuyorlar. Bu tezatlıktan da kurtulmak lazım.
Öte yandan farklılıklarımız zenginliklerimizdir. Birbirimizi olduğu gibi kabul ederek, birbirimizi kucaklayarak, kadim gelenegimizden gelen kültürümüzü geleceğe taşıyabiliriz. Farklılıklarımız kaşıyarak değil ortak noktalarımızı on plana alarak geleceğe yön verebiliriz.
