Çaldın, çırptın, aldın, bu ne rahatlık? Haramına helal, diyemem ki ben Halkımın yaptığı sana ırgatlık Senin gibi haram yiyemem ki ben *** Ekmedin biçmedin aldın götürdün Asgari ücreti bize yetirdin Dert üstüne dertlerimiz bitirdin Çok mutluyuz diye gülemem ki ben *** Dünya liderisin (!) anladık onu Terör, yoksulluğun nerede sonu? Din alıp satarsın, çok ayıp konu Ne kötü huyun var, bilemem ki ben *** Soma’da ölümler, işin fıtratı?! Fıtrat değil, açgözlünün fırsatı Yoksullara zehir ettin hayatı Öle – yite dersim alamam ki ben *** Ermenek, Soma’da bitmiyor ölüm Bir gün olsun açmaz, soldurdun gülüm Sözde açılım var, halk bölüm bölüm Yalana bereket, dilemem ki ben *** Bu bir kaza değil, vahşi cinayet Soma, Ermenek son olsa nihayet Halka ölüm, zulüm, sana hidayet!? Kara sicilini, silemem ki ben *** Kalmadı değerin, halkın gözünde Ümit ver, ışık ver, varsa özünde Aydınlı’nın bir gül açsın yüzünde Yoksa bundan böyle, gülemem ki ben… Soma Faciası, 13 Mayıs 2014 Manisa’nın, Soma ilçesindeki kömür madenin de çıkan yangın nedeniyle 301 madencinin ölümüyle sonuçlan faciada Türkiye Cumhuriyeti tarihinin en çok can kaybı ile sonuçlanan iş ve madencilik kazası olarak kayıtlara geçti, o dönemde yazdığım bir şiirimi yıl dönümünde hayatını kaybeden madencilerin anısına sunuyorum.