* Bugün 30 ağustos değil mi?

* Evet Hasan dayı.

* Eminsin değil mi?

* Hayrola Hasan dayı?

* Bizim gazetelerden Birgün, Taraf, Akit, Star, Yeni Asya, Yeni Şafak, Zaman, Milli Gazete’ye baktım birici sayfalarında 30 Ağustos Zafer Bayramı ve Silahlı Kuvvetler Günü ile ilgili tek satır haber bile yok. Demek bugün 30 Ağustos değil, sen de tarihi karıştırdın herhal.

* Yok Hasan dayı, işte takvim? O saydığın gazeteler Türkiye Cumhuriyeti’nin değil mağlup tarafın gazeteleri olmalı. Çünkü Yunan, İngiliz, Fransız ve İtalyan gazetelerinde de bugün 30 Ağustos bayramıyla ilgili tek satır yok.

* Bizim dedelerimiz yedi düvele karşı savaşırken bunların dedeleri orada değil miymiş ki?

* Bunu bir kıssa ile anlatayım sen hisseyi çıkar. Yıl 1925, Atatürk bir şehri ziyaretinde Türk ocağından çıkıp caddede yürümeye başlar, yanında da kalabalık. Yürürken muhteşem evler görür ve etrafındakilere evin sahiplerini sorar; Agop’un, Dimitri’nin, Nişanyan’ın cevabını alınca sinirlenip der ki;

o Onlar bunları yaparken siz neredeydiniz?

Biri cevap verir:

o Paşam, biz o zamanlar Galiçyadaydık, Yemendeydik, Kanaldaydık, Kafkasyadaydık.

Atatürk “hayatımda cevap veremediğim nadir anlardan birdir.Yüreğim burkuldu” demiştir.

İşte Hasan dayı bizim dedelerimiz kolunu bacağını Yemen’de, Galiçya’da, Çanakkale’de bırakıp dönerken onların dedeleri İzmir’de “Yaşa Venizelos” diye bağırıyor, İstanbul’da İngiliz Muhipler Cemiyeti toplantılarında boy gösteriyor, zaferden sonra Menemen’de Kubilay’ı şehid ediyorlardı.

* Düşünüyorum da bize bu bayramı hediye eden kahramanlar o kadar asilmiş ki bu gazete sahipleri gibi anneleri belli babaları savaşta kaybolmuş (!) insanları bile kucaklayan bir ülke kurmuşlar.

* Yaman adamsın Hasan dayı.