Alışkanlıklarımızın değiştiği , algılarımızın farklılaştığı dönemler geçirdik ve geçirmeye devam ediyoruz,devam da edeceğiz. Tam da bu süreçleri yaşarken ihtiyacımız olan bir şey var, o da kendimizi mevcut konfor alanlarımızın biraz dışına çıkmaya zorlamak.

Öncelikle rahat olmalıyız.Hayatımızda olan değişiklikleri kabul edip,yenilerini de kucaklamayı bilmeliyiz.Ve bizi sınırlandıran düşünce kalıplarını biraz aralayabilmeyi öğrenmeli ve uygulamaya çalışmalıyız.Koşullar bizden bağımsız gibi görünsede etkisine girebiliyor ve etkisinde kalabiliyoruz.

Önemli olan kendimize izin vermek.Layık olduğumuza,hak ettiğimize yüzde yüz inanmak.Bunu da korku ,endişe,kaygı yerine içimizde huzuru,barışı,sevgiyi beslersek sağlayabiliriz.Korku her zaman yönetir,belli oranda kaygı iyidir,bizi üretken kılar,tedbirlerimizi almamızı sağlar.Ancak ; aşırıya kaçarsa kaygımız,endişemiz işte o zaman korku gerçeği devreye girer ve yaşamımızdan ödün veririz.

Hayatın her alanında korku ve sevgi kol koladır.İki kardeş gibi …Sizin hangisinin koluna gireceğiniz kendi seçiminizdir.Kendi gerçeğimizi yaşatmamızın sırrı da burada gizli.Korku ve sevgi ile iyi geçinmeli,onları iyi yönetmeli,ikisine de ihtiyaç var sonuçta… O halde ne düşündüğümüzün ,hangi duyguda olduğumuzun,düşünce ve duygularımız doğrultusunda nasıl davranışlar sergilediğimizi de farkındalıkla değerlendirebiliriz.

Sevgili dostlar;

Hayatın bize verdiği her şeyi,olumlu yada olumsuz gelen duygu ve olguları harşeyi ile kabul etmeliyiz.Ağlarken gülebilmeyi,mutluyken mutsuzluğu da öngörüp hayatın bize verdiklerini olumlama ile kabul etmeliyiz.

Sevgiler,

Gülşah YEMİŞÇİOĞLU