Her arkamı döndüğümde, sessizce konuşan sana söyleyeceklerim var: Çiğ, bir o kadar da cesaretsiz sözlerin var içimde. Yürüdükçe sancıları ayaklarıma vuran gerçek dışı gülen yüzün.

Hangi ara iyi olmak istedin ki? Konuştukça susan sözlerin hangi sözlükte? Ben de satın almak isterdim. Veresiye verdiğim tüm güzel sözleri çekseydim senden, sen kendini ne kadar iyi hissedebilirdin, biliyor musun? Ben bilmiyorum.

Bazen yeni pencere açıyorum, belki çevre kirliliği seni etkilememiştir diyorum. Ama koku kirli, kokluyorum derinden.

Hani diyorum değişse bir çırpıda evren, koku, ay, gün ve güneş; belki beni anlar mıydın? Korkusuzca sarar mıydın sahte kurşunlarla açılmış açık büyük yaraları… Ya da aldanmalara inat nefes alabilir miydin? Hiçlikte yok olmuş bir dost kazığı.

Düşününce belki tutardın bir yerinden, sağlamlaştırıp sıkıca düğüm atardın bulunduğun yerden. Seni saran sahte inançlarına inanmadan direk sorgulardın kendini. Açık ara uzun sorulara net cevaplar verebilseydin… Yüreklenir tekrarlanır ama düşmezdin bulunduğun yüreklerden…