Sıcak bir yaz günü akşamüstü saatlerinde Dünya´ya gözlerini açtı.

Daha ilk andan itibaren yanındakiler onu hayretle izlemeye başladılar.Her tarafını büyük bir tititzlikle incelediler, incelediler... Bu ayrıntılı inceleme süreci bittikten sonra sıra tabii ki benzetme yapmaya geldi ve dede tam bebeğin kime benzediğini söyleyecekken bunu hisseden babaanne daha hızlı davranıp;

-Tıpkı babası... Ağzı, burnu, çenesi... Şu gözlere bak! Yavrum benim. Ne kadar masum. Melekler gibi...

Babaannenin daha söylemek istedikleri vardır ancak minik bebeğin dedesi daha fazla

dayanamaz ve şu cümleleri sarf eder;

-Tıpkı babasıymış. Peki babası kime benziyor? O da babasına benziyor. Eh bu hesaba göre otomatik olarak bana benzemiyor mu yani?

Bu hesaba babaanne, dede, anne ve baba hep birlikte gülüşürler. Herkes çenesinin

ağıracağı kadar gülmüştür. Bir zaman sonra bir de farkederler ki anneanne hiç gülmüyor.

Bir anda herkes tüm dikkatini anneanneye verir. Anneanne de bunun farkına varınca

dedeye şöyle der;

-Sizin hesabınıza göre siz de babanıza benziyorsunuz.O zaman o da -yani bebek- sizin babanıza benziyor! Sizin babanız da babasına benzediğine göre... Kısacası sizin hesabınız Hz. Adem´e kadar dayanır. Hem bu bebeği babası tek başına mı yaptı ki hiç annesine benzeyen bir tarafını bulamadınız? (Bebeğin annesine benzetilmemesine tepkisini hiddetlenerek söylemesi dikkat çeker)

Bunun üzerine babaanne ve dedenin yüzlerinde zoraki tebessümler oluşur. Hatta

dedenin moralinin bozulduğu yüzündeki zoraki tebessümden anlaşılabilmektedir. Etrafındakilere karşı gülümsemeye çalışır ama aynı zamanda beyninde anneanne aleyhinde oluşan şu düşüncenin önüne geçemez;

-Ne kadar alıngan ve kibirli bir insan, şakadan da hiç anlamıyor. Söylediği cümleye bak "Onu babası tek başına mı yaptı ki " (Her ne kadar bunları kendi içinde söylese de sinirlendiği için kendine mukayet olamaz ve farkında olmadan anneanneyi taklid eder aynı zamanda alaycı bir şekilde ağzını, burnunu oynatır)

Bu sefer de dedenin komik yüz ifadeleri dikkat çeker ve tekrardan hep birlikte

gülüşürler ancak anneanne hariç! Kahkahalar havada uçuşurken anneanne birden minik bebeğin dedesine tepki gösterir;

-Terbiyesiz herif! Utanmıyor musun benim yaşımda bir bayanla alay etmeye? Hiç yakışıyor mu sana? Utanmaz...

Anneanne tarafından ikinci defa terslenen dede sinirli bir şekilde odayı terk eder.

Ortamın iyiden iyiye gerildiğini hisseden baba devreye girerek;

- Sz de ne kadar çok abarttınız... Siz mi daha küçüksünüz yoksa daha birkaç saat önce Dünya´ya gelen bebek mi? Bir de onun -yani minik bebeğin- ebeveynleri olacaksınız! Hem ne kadar yersiz bir tartışma. Babası olarak bana onun kime benzediğini sorarsanız eğer benden "hiçkimseye " cevabını alırsınız çünkü herkes kendine benzer..

Babanın sarfettiği bu "herkes kendine benzer " cümlesi aslında babanın

olgunluğunun ifadesidir ve aynı zamanda da herkese kendisi olduğu için değer verilmesi gerektiği anlamı da çıkarılabilir. Baba bu son cümle ile yersiz olan bebeğin kime benzediği tartışmasına son noktayı koymuştur.

Gelişen bu olaylar esnasında minik bebek herşeyden habersiz mışıl mışıl

uyumaktadır. Kime benzediği tartışmaları babası sayesinde son bulmuştur. Minik bebek tüm bu yaşananları yıllar sonra büyüklerinden, büyük bir zevkle dinleyecektir...